ΠΟΣΕΣ ΦΟΡΕΣ ΕΧΕΙΣ ΑΝΑΡΩΤΗΘΕΙ ΣΤΗ ΖΩΗ ΣΟΥ ΠΩΣ ΠΡΟΕΚΥΨΑΝ ΤΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ,
ΟΙ ΑΡΙΘΜΟΙ, ΟΙ ΜΟΡΦΕΣ;
ΚΑΙ ΗΘΕΛΕΣ ΚΑΠΟΙΟΣ ΝΑ ΣΟΥ ΔΕΙΞΕΙ, ΝΑ ΣΟΥ ΠΕΙ...
ΠΩΣ ΑΛΗΘΕΙΑ ΚΑΙ ΓΙΑΤΙ ΟΙ ΜΟΡΦΕΣ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ, ΤΩΝ ΛΟΥΛΟΥΔΙΩΝ.. ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΠΛΑΣΜΑΤΩΝ ΕΧΟΥΝ ΤΟ ΣΧΗΜΑ ΚΑΙ ΤΗ ΜΟΡΦΗ ΑΥΤΗ;
ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΑΠΟΣΠΑΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΙΕΡΟ ΕΛΛΑΝΙΟ ΚΕΙΜΕΝΟ
(ΑΝ ΚΑΙ ΓΙΑ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΚΑΤΑΝΟΗΤΟ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΤΕΙ ΟΛΟ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ)
"Η ΕΣΤΙΑ ΤΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ ΤΟΥ ΣΕΙΡΙΟΥ ΤΟ ΣΗΜΕΙΟ ΕΝΩΣΗΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΚΥΒΟΥ ΚΥΒΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΑΙΘΕΡΑ"
7) ΕΒΔΟΜΗ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ ΑΩ ΚΑΙ ΤΗΣ
ΜΗΤΡΑΣ ΤΟΥ ΣΥΜΠΑΝΤΟΣ ΑΡΤΕΜΗ ΣΕΙΡΙΟΣ Α, Β, Γ
ΤΑ ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΟΝΤΑ ΙΩΤΑ
ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΜΑΤΑ
ΠΑΝΩ ΣΤΗΝ ΓΑΙΑ ΔΗΜΗΤΡΑ ΑΡΤΕΜΗ, ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΓΑΙΑ, ΠΑΝΤΟΥ
ΣΤΟ ΣΧΗΜΑ ΒΛΕΠΟΥΜΕ ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ: ΚΕΦΑΛΙ ΣΤΗΝ
ΤΕΤΡΑΓΩΝΗ, ΤΡΙΓΩΝΙΚΗ, ΡΟΜΒΙΚΗ ΑΠΟΤΥΠΩΣΗ Ω ΩΜΕΓΑ ΣΤΟΝ ΕΣΩ
ΚΥΒΟ ΚΑΙ Ω ΩΜΕΓΑ ΣΤΟΝ ΕΞΩ ΚΥΒΟ.
ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΣΤΟΝ ΠΥΡΗΝΑ ΤΟΥ ΚΥΒΟΥ ΠΟΥ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΘΗΚΕ ΑΠΟ ΤΟ
ΥΨΗΛΛΟΝ ΤΟΥ ΣΕΙΡΙΟΥ ΚΑΙ ΤΟ 12 ΔΩΔΕΚΑΕΔΡΟ ΤΟΥ ΠΥΡΗΝΑ. ΚΑΙ
ΦΥΣΙΚΑ, ΑΥΤΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥΝΤΑΙ ΜΕΣΑ ΣΤΑ 6 Α ΚΑΙ 6 Ω:
ΜΙΑ ΜΕΓΑΛΗ ΑΛΗΘΕΙΑ ΠΟΥ ΕΜΠΕΡΙΕΧΕΙ ΑΠΕΙΡΕΣ ΑΛΛΕΣ... ΜΗΝ ΧΑΣΕΤΕ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ!!
Η ΕΛΕΝΗ ΜΗΛΙΩΡΗ ΥΠΟΨΗΦΙΑ ΒΟΥΛΕΥΤΗΣ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΦΟΡΕΑ ΕΛΛΗΝΩΝ
ΣΥΝΕΛΕΥΣΙΣ ΣΤΟΝ Β3 ΝΟΤΙΟΥ ΤΟΜΕΑ ΑΘΗΝΩΝ ΔΙΝΕΙ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΟ
www.elefsisradio.gr ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΕΚΠΟΜΠΗ ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΕΥΤΡΑΠΕΛΑ ΣΤΙΣ 25
ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2020
ΕΛΕΝΗ ΜΗΛΙΩΡΗ
ΥΠΟΨΗΦΙΑ ΒΟΥΛΕΥΤΗΣ ΜΕ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΣΥΝΕΛΕΥΣΙΣ Β3 ΝΟΤΙΟΥ ΤΟΜΕΑ ΑΘΗΝΩΝ
Ταυρίδα ή Χερσόνησος Ταυρική ήταν το όνομα της Κριμαίας κατά την
περίοδο της κλασικής αρχαιότητας, το οποίο χρησιμοποιήθηκε από τις
ρωσικές αρχές μετά την ένταξή της στη Ρωσία το 1783. Η χερσόνησος
ονομαζόταν έτσι μέχρι τη δεκαετία του 1920 και μετά μετονομάστηκε σε
Αυτόνομη Σοβιετική Σοσιαλιστική Δημοκρατία της Κριμαίας.
Η πρόταση για συμπερίληψη της αρχαίας ονομασίας της Χερσονήσου,
ανήκει στον επικεφαλής της Περιφερειακής Εθνικο-πολιτιστικής «Αυτονομίας
των Ελλήνων της Δημοκρατίας της Κριμαίας “Ταυρίδα”» Ιβάν Σόνους.
Ο αναπληρωτής πρωθυπουργός της Κριμαίας χαρακτήρισε «σημαντική
πρωτοβουλία» την πρόταση των Ελλήνων της χερσονήσου, προτείνοντας να
γίνει ευρεία συζήτηση για το συγκεκριμένο ζήτημα, στο Κρατικό Συμβούλιο
προκειμένου να διαπιστωθεί εάν υπάρχει γενικότερή υποστήριξη στο αίτημα.
Οι Ελληνικές αποικίες της Ταυρίδος
Το αρχαίο Ελληνικό βασίλειο του Βοσπόρου
Υπέρμαχος της σημερινής αλλαγής της ονομασίας «Κριμαία» σε «Ταυρίδα»,
είναι και ο εθνικιστής βουλευτής της Ρωσικής Δούμα, Βλαντίμιρ
Ζιρινόφσκι, ο οποίος υποστηρίζει πως το σημερινό όνομα είναι κατάλοιπο
των… Τατάρων. «Ταυρίδα, είναι καθαρό ελληνικό όνομα. Όπως είναι η
Σεβαστούπολη, η Θεοδοσία, το Κέρτς-Κέρας (αρχαίο Παντικάπαιον), η
Ευπατορία- είναι όλες ελληνικές πόλεις! Ενώ η ονομασία Κριμαία- Κριμ,
είναι καθαρά τατάρικη» είχε δηλώσει ο ίδιος παλαιότερα, ανακοινώνοντας
πως θα ξεκινήσει ενέργειες προκειμένου να προχωρήσει η μετονομασία της
Κριμαίας, σύμφωνα με όσα προβλέπουν από τη νομοθεσία.
Ο αρχαιολογικός χώρος της Χερσονήσου (σήμερα Σεβαστούπολη)
Ταυρίς, ή άλλως χώρα των ταύρων όπου, σύμφωνα με τον «πατέρα» της
τραγωδίας, Ευρυπίδη, εστάλη η Ιφιγένεια μετά τη θυσία της, εν Αυλίδι… Η
Ταυρίς, Ταυρίδα στο βόρειο τμήμα της Μαύρης Θάλασσας, είναι από την
αρχαία εποχή η ονομασία της χερσονήσου της Κριμαίας.
Εδώ και αρκετά χρόνια, γινόταν συχνά-πυκνά συζήτηση, μεταξύ σοβαρού
και αστείου, για το πού ανήκει η Κριμαία. Στη Ρωσία ή στην Ουκρανία;
Αν μελετήσει κανείς την ιστορία της, οι Έλληνες
έχουν μεγαλύτερη πιθανότητα να διεκδικήσουν την… αρχαία Ταυρίδα από ότι
οι σύγχρονοι Ουκρανοί, ανέφερε πανεπιστημιακός, δείχνοντας προφανώς τη
φιλική του προδιάθεση προς τον Ελληνισμό!
Ύστερα, κύλισε ο καιρός και η ιστορία πέρασε εύκολα από τη μνήμη στην καρδιά, κατά τον γνωστό στίχο…
Η Ελλάδα, φυσικά, δεν έχει διανοηθεί να διεκδικήσει την Κριμαία, δεν εμφανίστηκαν… τρελοί να σκαρφιστούν κάτι τέτοιο…
Η αρχή έγινε όταν οι Αργοναύτες με τη βοήθεια της θεάςΑθηνάς κατάφεραν να περάσουν από τις Συμπληγάδες,
και για τους ποντοπόρους Έλληνες ανοίχτηκε ένας νέος κόσμος προς τους
αχανείς ορίζοντες της Ρωσίας και της Βλαχίας: πλούσιοι σιτοβολώνες και
άφθονα βοσκοτόπια, αλιεία αλλά και πολύτιμες πρώτες ύλες, γούνες και
καστόρια, ξυλεία και μέταλλα.
Δεν ήταν όμως, μόνο τα αγαθά. Όπως αναφέρει η ιστορικός Μαριάννα
Κορομηλά, αυτές οι απέραντες στέπες αποτελούν τον «μοιραίο διάδρομο»,
τον μοναδικό δρόμο που οδηγεί από την κεντρική Ασία στη Νοτιοανατολική
Ευρώπη.
Και στη μέση η χερσόνησος της Κριμαίας να κρέμεται από μια στενή λωρίδα
γης από την Ουκρανία, με εξαιρετικά πλεονεκτική γεωγραφικά θέση, καθώς
βρίσκεται στο σημείο όπου διασταυρώνονταν οι παραδοσιακοί θαλάσσιοι οδοί
του Εύξεινου Πόντου και η μεταφορά των πολύτιμων αγαθών. Και οι αρχαίοι
Έλληνες όχι μόνο έφτασαν ως εκεί και «έζωσαν» περιμετρικά τη σπουδαία
αυτή χερσόνησο με παραθαλάσσιες αποικίες -μερικές από τις οποίες
εξελίχθηκαν σε σπουδαία κέντρα της αρχαιότητας- , αλλά συνομίλησαν με
τους γηγενείς και τους γειτονικούς λαούς και άφησαν ορατά τα ίχνη τους
μέχρι και σήμερα: πλούσια αρχαιολογικά κατάλοιπα, πλήθος από τοπωνύμια,
μύθοι, θρύλοι και παραδόσεις μαρτυρούν την μακραίωνη ελληνική παρουσία
στην περιοχή.
Εκεί, στα νοτιοδυτικά της Κριμαίας, οι Έλληνες ίδρυσαν το μοναδικό
λιμάνι που θα μπορούσε να ελέγχει τους πλόες που συνέδεαν τις βορινές με
τις νότιες ακτές του Εύξεινου Πόντου: τη δωρική αποικία Χερσόνησο, στα όρια της σημερινής Σεβαστούπολης. Στην πόλη προσαρτήθηκαν και οι δύο ιωνικές αποικίες που βρίσκονταν βορειότερα, η Κερκινίτις και ο Καλός Λιμήν…
Στα εκτεταμένα παραθαλάσσια αρχαιολογικά κατάλοιπα της πόλης,
δεσπόζει μεταξύ άλλων και το μοναδικό αρχαιοελληνικό θέατρο που έχει
ανακαλυφθεί σε ελληνική αποικία της Μαύρης Θάλασσας, (πάνω στο οποίο οικοδομήθηκε μεταγενέστερη βυζαντινή εκκλησία). Η εξαιρετική γεωγραφική σημασία της πόλης, έχει θέσει τη σημερινή διάδοχό της, τη Σεβαστοπόλ,
υπό ειδικό καθεστώς μετά της κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης, καθώς
αποτελεί τη βάση τόσο για τον ουκρανικό όσο και για τον ρωσικό στόλο
της Μαύρης Θάλασσας. Τα αντίπαλα, πλέον, πλοία
ελλιμενίζονται υπό το βλέμμα της θηλυκής Ταυρικής θεότητας, της Αθηνάς
Παρθένου αλλά και του Ηρακλή, κύριων θεοτήτων στο πάνθεον της αρχαίας
Χερσονήσου.
Στα ανατολικά παράλια της Κριμαίας, στα στενά που σχηματίζονται
ανάμεσα στη χερσόνησο και την απόληξη του Καυκάσου, σε αυτά τα στενά με
την τεράστια στρατηγική και οικολογική σημασία —καθώς αποτελούν και ένα
από τα μεγαλύτερα περάσματα μεταναστευτικών ψαριών— εκεί, που πριν από
λίγες ημέρες, στις αρχές Μαρτίου 2014 ο ρωσικός στόλος βούλιαξε ένα
πλοίο για να εμποδίσει την έξοδο του Ουκρανικού ναυτικού, στα στενά του Κερτς – Κιμμέριου Βοσπόρου, στα στενά που οδηγούν στη θάλασσα του Αζόφ ή τη Μαιώτιδα λίμνη των
αρχαίων Ελλήνων, οι αρχαίοι Έλληνες αντιλαμβανόμενοι τη σπουδαιότητά
τους ίδρυσαν ένα πλήθος από ιωνικές αποικίες, με προεξάρχουσα το Παντικάπαιον, το σημερινό Κερτς.
Το Παντικάπαιον, που ιδρύθηκε από Μιλήσιους τον 6ο π.Χ. αι.
δεν σταμάτησε ποτέ, από την ίδρυσή του μέχρι και σήμερα, να αποτελεί μια
πόλη—κλειδί για την περιοχή. Κύριος προστάτης της πόλης ήταν ο Απόλλων Ιατρός, στον οποίο ήταν αφιερωμένος και ο κεντρικός ναός της πόλης. Στην απέναντι από το Παντικάπαιον ακτή μια ακόμα ιωνική αποικία, η Φαναγορεία, ολοκλήρωνε τον έλεγχο των στενών. Και λίγο παρακάτω η καστροπολιτεία της Θεοδοσίας, ο μετέπειτα γενοβέζικος Κάφφας (σημερινό λιμάνι Φεοντόσιγια). Αλλά οι Μιλήσιοι έμποροι δεν περιορίστηκαν εκεί. Προχώρησαν ως το πιο απομακρυσμένο και σημαντικό σημείο της Μαιώτιδος λίμνης, τηςμητέρας του Πόντου (Αζοφική θάλασσα), στις εκβολές του πλωτού ποταμού Δον και ίδρυσαν την αποικία Τάναϊ
αλλά και μια σειρά από μικρά παράλια εμπορεία, για να ελέγξουν τη
διακίνηση των πολύτιμων προϊόντων της περιοχής και της ενδοχώρας.
Εκεί, στα αρχαία βοσκοτόπια και στις προστατεμένες παραθαλάσσιες πόλεις της Κριμαίας, στη χώρα των Ταύρων και των Σκύθων
με τους ανθρωποφάγους λαούς και τα άγρια τελετουργικά, έφτασε ο Ορέστης
με τον σύντροφο του Πυλάδη, κυνηγημένος από τις Ερινύες μετά τον φόνο
της μητέρας του Κλυταιμνήστρας και του εραστή της. Εκεί συνάντησε ως
ιέρεια της θεάς Αρτέμιδος την αδελφή του Ιφιγένεια, που η θεά είχε σώσει
από τον βωμό της θυσίας στην Αυλίδα, βάζοντας στη θέση της ένα ελάφι.
Με μεγάλο κίνδυνο και κατατρεγμένος από τον μυθικό βασιλιά της Ταυρίδας Θόα,
ο Ορέστης κατάφερε να πάρει την αδελφή του μαζί με το ξόανο της θεάς,
να τους φέρει στην Αττική και να ιδρύσει στη Βραυρώνα ιδιαίτερη λατρεία
για την Αρτέμιδα Ταυροπόλο. Οι Έλληνες είχαν νικήσει τα
υπεράνθρωπα εμπόδια που συνάντησαν στις άγνωστες αυτές θάλασσες. Τα
αγαθά των αποικιών ταξίδευαν πίσω στις ελληνικές μητροπόλεις…
Λίγο ψηλότερα από τη Κριμαία, στη σημερινή Ουκρανία και στις όχθες των πλωτών ποταμών Δνείπερου και Μπαγκ ίδρυσαν οι Μιλήσιοι μια ακόμα αποικία, την Ολβία. Το όνομά της καθαρά ελληνικό, από τη λέξη όλβος,
που σημαίνει πλούτος, ευτυχία, χαρά και εκφράζει την ευδαιμονία των
πολιτών της. Ο κόλπος που καταλήγουν τα δύο πλωτά ποτάμια (και φυσικά τα
εμπορεύματά τους) είναι εξαιρετικά πλούσιος σε χλωρίδα, πανίδα και
φυσικές αλυκές, αλλά και εξαιρετικής γεωγραφικής σημασίας. Στη νησίδα
Μπεζεράν στην είσοδο του κόλπου, την αρχαία Βορυσθενίτιδα, είχαν εγκατασταθεί Χιώτες και Ροδίτες έμποροι πριν ακόμα την ίδρυση της αποικίας. Βορυσθένη
ονόμασαν και τον Δνείπερο, όπου ήδη από τον 5ο π.Χ. αι. ο Ηρόδοτος
χαρακτήρισε ως «τον πιο ωφέλιμο από όλους τους ποταμούς, μετά τον
Νείλο». Και διέπλευσαν τον Δνείπερο για να βγουν στη Βαλτική, για να
βρουν το κεχριμπάρι που τόσο αγαπούσαν οι Μυκηναίοι.
Σύμφωνα με τον μύθο, αυτόν τον ίδιο δρόμο ακολουθούσε ο Απόλλωνας κάθε
χρόνο για να περάσει τους ψυχρούς χειμερινούς μήνες στη μυθική Υπερβορεία,
μια ιδανική πολιτεία, όπου ο ήλιος έλαμπε συνεχώς και οι σοφοί κάτοικοί
της ζούσαν απρόσβλητοι από το κρύο και τις ασθένειες. Οι Υπερβόρειοι
έστελναν κάθε χρόνο τους πρώτους καρπούς τους και άλλες προσφορές ως
δώρα στο μαντείο του Απόλλωνα στη Δήλο, με τη συνοδεία δύο νεαρών
παρθένων και πέντε ανδρών. Οι αποικίες υπήρξαν γενναιόδωρες προς τις
μητροπόλεις της αρχαίας Ελλάδας…
Η Ελένη Μηλιώρη, υποψήφια βουλευτής της ΕΛΛΗΝΩΝ ΣΥΝΕΛΕΥΣΙΣ, στην εκπομπή "ΥΠΟΨΗΦΙΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ ... Ε.ΣΥ.;", με τον Θοδωρή Λαφαζανίδη.
Η ΔΙΑΣΤΡΕΒΛΩΣΗ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΚΑΙ Η ΕΣΦΑΛΜΕΝΗ ΧΡΗΣΗ ΤΩΝ ΛΕΞΕΩΝ ΜΑΣ ΟΔΗΓΟΥΝ ΣΤΗΝ ΛΗΘΗ
ΖΟΥΜΕ ΣΕ ΜΙΑ ΕΠΟΧΗ ΠΟΥ ΑΠΟΔΕΔΕΙΓΜΕΝΑ ΠΛΕΟΝ ΜΑΣ ΑΠΟΚΡΥΠΤΟΥΝ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ ΤΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ ΜΑΣ ΜΕ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΝΑ ΜΗΝ ΕΧΟΥΜΕ ΓΝΩΣΗ ΓΙΑ ΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ ΜΑΣ ΚΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΕΚΤΙΜΗΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΔΥΝΑΜΙΚΗ ΜΑΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΕΣ ΜΑΣ. ΕΤΣΙ ΕΧΟΥΜΕ ΑΦΕΘΕΙ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΚΑΠΟΙΩΝ ΠΟΥ ΔΙΑΧΕΙΡΙΖΟΝΤΑΙ ΤΙΣ ΖΩΕΣ ΜΑΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΛΟΥΤΟ ΜΑΣ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΩΝΤΑΣ ΛΕΞΕΙΣ ΟΠΩΣ "ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ" Ή "ΕΛΛΗΝΙΚΗ" ΣΕ ΤΙΤΛΟΥΣ ΕΤΑΙΡΕΙΩΝ ΩΣΤΕ ΝΑ ΘΕΩΡΟΥΜΕ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΑ ΜΑΣ. ΔΙΚΟΣ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟ Ο ΠΛΟΥΤΟΣ ΠΟΥ ΒΓΑΙΝΕΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΜΟΧΘΟ ΜΑΣ ΑΛΛΑ ΟΙ ΕΤΑΙΡΕΙΕΣ ΠΟΥ ΤΟΝ ΔΙΑΧΕΙΡΙΖΟΝΤΑΙ ΕΙΝΑΙ ΙΔΙΩΤΙΚΕΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΩΝ.
ΜΟΝΟ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΔΡΟΜΟ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ ΚΑΙ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΣΥΝΕΛΕΥΣΙΣ ΘΑ ΜΠΟΡΕΣΟΥΜΕ ΝΑ ΜΑΘΟΥΜΕ, ΝΑ ΝΟΗΣΟΥΜΕ ΚΑΙ ΝΑ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΟΥΜΕ ΤΙΣ ΖΩΕΣ ΜΑΣ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΥΠΗΡΕΤΟΥΜΕ ΚΑΝΕΝΑΝ ΚΑΙ ΝΑ "ΖΗΤΙΑΝΕΥΟΥΜΕ" ΤΑ ΔΙΚΑ ΜΑΣ.
Η στήριξη των φτωχών στρωμάτων και η αναδιανομή του πλούτου είναι“μαρξιστικό κόμπλεξ που ποινικοποιεί το κέρδος. Οι φτωχοί έτσι δεν έχουν κίνητρο να συνεισφέρουν στην οικονομία”…
Αυτή την απίστευτη δήλωση δεν την έκανε ο Ντόναλντ Τραμπ, ούτε κάποιος άλλος δισεκατομμυριούχος! Το παραπάνω “απόφθεγμα” ανήκει στον Τομεάρχη Μεταναστευτικής Πολιτικής της ΝΔ, Βασίλη Κικίλια.
Η στήριξη λοιπόν της πληττόμενης κοινωνίας και του φτωχοποιημένου κόσμου και η μίνιμουμ αναδιανομή σύμφωνα με τον κ. Κικίλια κάνει τους φτωχούς… αδρανείς και τεμπέληδες.
Η ΝΔ του Κυριάκου Μητσοτάκη δεν είναι απλά μισάνθρωπη και διαπλεκόμενη. Είναι… πιο νεοφιλελεύθερα πεθαίνεις!
ΒΙΝΤΕΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΡΩΣΙΑ ΠΟΥ ΕΝΗΜΕΡΩΝΕΙ ΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΕΣ ΤΗΣ ΡΩΣΙΑΣ ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΤΑΜΕΙΑ
Η ΔΥΝΑΜΗ ΤΗΣ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗΣ ΚΑΙ Η ΣΤΑΘΕΡΗ ΠΟΡΕΙΑ ΑΝΕΛΙΞΗΣ ΕΔΕΙΞΕ ΤΗΝ ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΕΚΠΟΜΠΩΝ ΚΑΙ ΣΕ ΑΛΛΕΣ ΓΛΩΣΕΣ ΜΕ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΝΑ ΕΡΘΟΥΝ ΣΕ ΕΠΑΦΗ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΑΠΟ ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΤΟΝ ΠΛΑΝΗΤΗ ΚΑΙ ΝΑ ΖΗΤΟΥΝ ΣΤΟΙΧΕΙΑ
Το διεθνές δίκαιο είναι ένα σώμα κανόνων που
αναγνωρίζονται από τα κράτη ή τα έθνη ως δεσμευτικοί για τις μεταξύ
τους σχέσεις, συμπεριλαμβανομένων των σχέσεών τους με τους διεθνείς
οργανισμούς. Το διεθνές δίκαιο ενσωματώνεται συνήθως στις συμφωνίες
μεταξύ κυρίαρχων κρατών ή/και προκύπτει από τέτοιες συμφωνίες.
Ο όρος «διεθνές δίκαιο» μπορεί να αναφέρεται σε δύο τομείς δικαίου:
Το
δημόσιο διεθνές δίκαιοδιέπει τις σχέσεις μεταξύ κρατών και διεθνών
οργανισμών σε τομείς όπως τα ανθρώπινα δικαιώματα, το δίκαιο των
συνθηκών, το δίκαιο της θάλασσας, το διεθνές ποινικό δίκαιο και το
διεθνές ανθρωπιστικό δίκαιο.
Το ιδιωτικό διεθνές δίκαιο – ή
σύγκρουση νόμων – είναι μια ομάδα κανόνων του δικονομικού δικαίου που
καθορίζει ποιο νομικό σύστημα θα επικρατήσει και το δίκαιο ποιας
δικαιοδοσίας θα ισχύσει για μια δεδομένη νομική διαφορά. Αυτοί οι
κανόνες εφαρμόζονται όταν μια νομική διαφορά έχει διασυνοριακή διάσταση,
όπως στην περίπτωση σύμβασης που συνάπτεται μεταξύ μερών που βρίσκονται
σε διαφορετικά κράτη ή στην περίπτωση που η εν λόγω διασυνοριακή
διάσταση αφορά χώρα με πολλαπλές δικαιοδοσίες.
Σχέση με το δίκαιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΕΕ)
Παρόλο που το δίκαιο της ΕΕ
μπορεί να θεωρηθεί ως ειδική μορφή του διεθνούς δικαίου, το κύριο σώμα
του δικαίου της ΕΕ διαθέτει ορισμένα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά που
συνήθως δεν εμφανίζονται στο διεθνές δίκαιο. Ειδικότερα, οι πολίτες
μπορούν να επικαλούνται δικαιώματα που κατοχυρώνει το δίκαιο της ΕΕ
ενώπιον των δικαστηρίων των κρατών μελών της ΕΕ, ενώ το διεθνές δίκαιο
πρέπει συνήθως να μεταφερθεί στο εθνικό δίκαιο προτού αποκτήσουν τη
δυνατότητα να το επικαλούνται οι πολίτες. Επίσης,το δίκαιο της ΕΕ συχνά
υπερισχύει του δικαίου των κρατών μελών της ΕΕ.
Το διεθνές δίκαιο μπορεί να πηγάζει κυρίως από διεθνείς συμφωνίες ή
συμβάσεις, επιπλέον μιας σειράς κοινώς αναγνωρισμένων αξιών, προτύπων
και αρχών, που δεν χρειάζεται κατ’ ανάγκη να αναφέρονται ρητά σε μία
συμφωνία. Οι διεθνείς συμφωνίες μπορούν να είναι διμερείς (δηλαδή μεταξύ
δύο κυρίαρχων κρατών) ή πολυμερείς (δηλαδή μεταξύ περισσοτέρων από δύο
κρατών). Πολύ συχνά, εκπονούνται και αποτελούν αντικείμενο
διαπραγματεύσεων στο πλαίσιο ενός διεθνούς οργανισμού, όπως τα Ηνωμένα Έθνη (ΟΗΕ), το Συμβούλιο της Ευρώπης και πολλοί άλλοι. Σημαντική πηγή διεθνούς δικαίου αποτελεί, επίσης, η νομολογία των διεθνών δικαστηρίων.
Υπάρχουν διάφορες πηγές πληροφόρησης διαθέσιμες στο κοινό σχετικά με το διεθνές δίκαιο. Ακολουθεί μη εξαντλητικός κατάλογος:
Διάσκεψη της Χάγης
για το ιδιωτικό διεθνές δίκαιο (HCCH): μπορείτε να βρείτε συμβάσεις
και συμφωνίες σχετικά με αυτόν τον τομέα, καθώς και τμήματα που παρέχουν
εξειδικευμένες πληροφορίες σχετικά με την επικύρωση εγγράφων για διεθνή
χρήση («επισημείωση»), την επίδοση ή κοινοποίηση εγγράφων, την απαγωγή παιδιών και την υιοθεσία.
Τα Ηνωμένα Έθνη έχουν επίσης δημιουργήσει την Επιτροπή Διεθνούς Δικαίου.
Στόχος της είναι η προώθηση της προοδευτικής ανάπτυξης του διεθνούς
δικαίου και της κωδικοποίησής του. Για τον σκοπό αυτόν, η επιτροπή αυτή
δημοσιεύει μελέτες και έρευνες, συλλέγει νομικά προηγούμενα και
επεξεργάζεται προτάσεις για νέες συνθήκες. Το έργο της Επιτροπής
Διεθνούς Δικαίου είχε ως αποτέλεσμα τη θέσπιση μιας σειράς σημαντικών
συνθηκών και άλλων βασικών πράξεων στον τομέα του διεθνούς δικαίου.
Δίκαιο ΕΕ
Η Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΕ) διαθέτει δικό της
νομικό σύστημα και δίκαιο — oι βασικοί κανόνες και αρχές θεσπίζονται
στις ιδρυτικές συνθήκες. Η ΕΕ μπορεί να θεσπίζει νομικές και νομοθετικές
πράξεις, τις οποίες τα κράτη μέλη οφείλουν να τηρούν και να εφαρμόζουν.
Το δίκαιο της ΕΕ είναι νομικά δεσμευτικό και διαθέσιμο στο κοινό σε όλες τις επίσημες γλώσσες της ΕΕ. Μέσω του ιστότοπου EUR-lex
έχετε πρόσβαση στο πλήρες κείμενο των νομικών εγγράφων της ΕΕ σε όλες
αυτές τις γλώσσες και μπορείτε να κάνετε αναζήτηση για έναν συγκεκριμένο
νόμο ή νομοθετική πράξη.
Πηγές του δικαίου της ΕΕ
Οι δύο κύριες πηγές του δικαίου της ΕΕ είναι το πρωτογενές και το παράγωγο δίκαιο.
Το
πρωτογενές δίκαιο αποτελείται από συνθήκες που καθορίζουν το νομικό
πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Το παράγωγο δίκαιο αποτελείται από
νομικές πράξεις που βασίζονται σε αυτές τις συνθήκες, όπως είναι οι
κανονισμοί, οι οδηγίες, οι αποφάσεις και οι συμφωνίες. Επιπλέον,
υπάρχουν οι γενικές αρχές που διέπουν το δίκαιο της ΕΕ, η νομολογία που αναπτύσσεται από το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης και το διεθνές δίκαιο.
Ειδοποιός
διαφορά του δικαίου της ΕΕ είναι ότι είναι άμεσα εκτελεστό ενώπιον των
δικαστηρίων των κρατών μελών της ΕΕ («άμεση ισχύς») και ότι ενδέχεται οι
νόμοι των κρατών μελών της ΕΕ να μην εφαρμόζονται εφόσον αντιβαίνουν
στο δίκαιο της ΕΕ («υπεροχή» του δευτέρου).
Πρωτογενές δίκαιο της ΕΕ (οι Συνθήκες)
Το
πρωτογενές δίκαιο μπορεί να θεωρηθεί ως η υπέρτατη πηγή δικαίου στην
Ευρωπαϊκή Ένωση. Βρίσκεται στην κορυφή της ευρωπαϊκής έννομης τάξης και
αποτελείται κυρίως από τις ακόλουθες Συνθήκες:
τα
πρωτόκολλα και τα παραρτήματα που προσαρτώνται στις Συνθήκες, οι
συνθήκες προσχώρησης κρατών μελών στην Ευρωπαϊκή Ένωση και άλλες
συνθήκες.
Από κοινού, οι Συνθήκες αυτές καθορίζουν την
κατανομή των αρμοδιοτήτων μεταξύ της Ένωσης και των κρατών μελών,
ορίζουν τη διαδικασία λήψης των αποφάσεων, τις εξουσίες των θεσμικών
οργάνων της ΕΕ και το πεδίο των δραστηριοτήτων τους στο πλαίσιο κάθε
τομέα πολιτικής.
Η πιο πρόσφατη αναθεώρηση του πρωτογενούς δικαίου της ΕΕ πραγματοποιήθηκε με τη Συνθήκη της Λισαβόνας,
η οποία τέθηκε σε ισχύ τον Δεκέμβριο του 2009 (οι προαναφερθείσες
Συνθήκες περιλαμβάνουν τις τροποποιήσεις που επέφερε η Συνθήκη της
Λισαβόνας).
Παράγωγο δίκαιο της ΕΕ (νομοθεσία, συμφωνίες, κτλ.)
Το παράγωγο δίκαιο αποτελείται από τις λεγόμενες μονομερείς πράξεις και συμφωνίες.
Οι μονομερείς πράξεις είναι κυρίως όσες απαριθμούνται στο άρθρο 288 της Συνθήκης για τη λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης:
κανονισμοί, οδηγίες, αποφάσεις, γνώμες και συστάσεις. Επιπλέον,
υπάρχουν συγκεκριμένες πράξεις που βασίζονται σε προηγούμενες Συνθήκες:
για παράδειγμα, στον τομέα των ποινικών υποθέσεων εξακολουθούν να
ισχύουν «αποφάσεις-πλαίσια» (είχαν εκδοθεί προτού τεθεί σε ισχύ η
Συνθήκη της Λισαβόνας, όταν η δικαστική και αστυνομική συνεργασία σε
ποινικές υποθέσεις υπαγόταν σε ειδικό καθεστώς — περισσότερες
πληροφορίες για το θέμα μπορείτε να βρείτε στον ακόλουθο σύνδεσμο: Σύνοψη — ποινικές υποθέσεις μέχρι τον Νοέμβριο του 2009).
Οι νομικά δεσμευτικές πράξεις που θεσπίζονται μέσω της νομοθετικής
διαδικασίας (όπως είναι οι κανονισμοί, οι οδηγίες και οι
αποφάσεις-πλαίσια) αναφέρονται ως νομοθετικές πράξεις ή «νομοθεσία».
Οι
συμφωνίες περιλαμβάνουν τα εξής: διεθνείς συμφωνίες ή συμβάσεις που
υπογράφηκαν από την Κοινότητα ή την Ευρωπαϊκή Ένωση και χώρα ή οργανισμό
εκτός της ΕΕ, συμφωνίες μεταξύ κρατών μελών και διοργανικές συμφωνίες
που συνάπτονται από διαφορετικά θεσμικά όργανα της ΕΕ.
Το δίκαιο είναι ένα σύστημα κανόνων που δημιουργούνται και εφαρμόζονται από δημόσια θεσμικά
όργανα. Το δίκαιο αποτελεί σημαντικό καθοριστικό παράγοντα της κοινωνίας
που διαμορφώνει το πολιτικό, οικονομικό και κοινωνικό περιβάλλον και
συμβάλλει ουσιαστικά στην κοινωνική ειρήνη. Ως εκ τούτου, η ενημέρωση
σχετικά με το εφαρμοστέο δίκαιο είναι ζωτικής σημασίας για κάθε πολίτη.
Η
Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΕ) και τα κράτη μέλη της στηρίζονται στο κράτος
δικαίου,την αρχή της δημοκρατίας και τον σεβασμό για τα ανθρώπινα
δικαιώματα και τις θεμελιώδεις ελευθερίες.Αυτό σημαίνει ότι το δίκαιο
είναι υπεράνω όλων και ισχύει για όλους, καθώς και ότι εγκρίνεται βάσει
δημοκρατικής διαδικασίας.Κάθε πράξη και απόφαση που λαμβάνεται από το
κράτος ή/και τις δημόσιες αρχές του πρέπει να συνάδει με το δίκαιό του.Ειδικότερα, το δίκαιο κατοχυρώνει τα θεμελιώδη δικαιώματα και τις
θεμελιώδεις ελευθερίες των πολιτών.
Κάθε κράτος μέλος της ΕΕ
διαθέτει δικό του δίκαιο, νομικό σύστημα και συνταγματικές προϋποθέσεις
και διαδικασίες για τη θέσπιση των νόμων. Επιπλέον, όλα τα κράτη μέλη
δεσμεύονται από το δίκαιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης και το διεθνές δίκαιο.
Πως
λοιπόν κατοχυρώνει τα θεμελιώδη δικαιώματα και τις ελευθερίες των
ανθρώπων, όταν γίνεται λάθος διαχείριση του δικαίου και οι αποφάσεις που
βγαίνουν τόσο σε κρατικό όσο και σε ευρωπαικό επίπεδο, δημιουργούν
ανισότητες και κάνουν διαχωρισμούς;
Κλείνω με ένα κείμενο που μπορεί να το βρει ο καθένας στο site της ΕΕ:
Οι Ευρωπαίοι ενωμένοι μέσα από τη διαφορετικότητα
Η Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΕ) είναι μια οικογένεια ευρωπαϊκών δημοκρατικών
χωρών, οι οποίες έχουν δεσμευτεί να συνεργάζονται για την ειρήνη και την
ευημερία. Η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν είναι ένα κράτος που επιδιώκει να
αντικαταστήσει τα υπάρχοντα κράτη και είναι μεγαλύτερη από κάθε άλλο
διεθνή οργανισμό.Η ΕΕ είναι όντως μοναδική. Τα κράτη μέλη της έχουν
θεσπίσει κοινά θεσμικά όργανα στα οποία εκχωρούν ορισμένες εξουσίες
τους, έτσι ώστε να είναι δυνατόν να λαμβάνονται δημοκρατικές αποφάσεις
σε ευρωπαϊκό επίπεδο για συγκεκριμένα θέματα κοινού ενδιαφέροντος.
Η Ευρώπη είναι μια ήπειρος με πολλές διαφορετικές παραδόσεις και
γλώσσες, αλλά και με κοινές αξίες. Η ΕΕ προασπίζει αυτές τις αξίες.
Προωθεί τη συνεργασία μεταξύ των λαών της Ευρώπης, επιδιώκοντας την
ενότητα, ενώ συγχρόνως διαφυλάσσει τη διαφορετικότητα και διασφαλίζει
ότι οι αποφάσεις θα λαμβάνονται όσο το δυνατόν πλησιέστερα στους
πολίτες.
Στο πλαίσιο των αυξανόμενων αλληλοεπιδράσεων που χαρακτηρίζουν τον
21ο αιώνα, κάθε ευρωπαίος πολίτης θα πρέπει να συνεργάζεται με πολίτες
άλλων χωρών σε ένα πνεύμα φιλοπραγμοσύνης, ανοχής και αλληλεγγύης.
Καταλαβαίνετε
από το παραπάνω κείμενο πως έχουμε φτάσει μέχρι εδώ. Ακούγοντας και
διαβάζοντας τέτοια κείμενα που πραγματικά αν εφαρμόζονταν, θα μιλούσαμε
για πραγματικές κοινωνίες ανθρώπων.
Επειδή
όμως δεν μπορούν και δεν είναι ικανοί να πραγματοποιήσουν κάτι τέτοιο, η
μοναδική λύση που μας δίνεται είναι να κάνουμε εμείς οι πολίτες τη
τεράστια αυτή μεταρρύθμιση. Σ΄ένα δομημένο περιβάλλον που περιλαμβάνει
εκατοντάδες Ελλήνων Συνελεύσις, που βρίσκονται σε κάθε καποδιστριακό
δήμο, με καταστατικό και στόχους που μιλάνε μόνο για την απελευθέρωση
του ανθρώπου σε όλα τα επίπεδα, υλικά και πνευματικά. Διότι σε αυτό το
χωροχρονικό αυτό που λείπει είναι οι αξίες και οι αρχές που διέπουν τον
άνθρωπο.
ΠΑΜΕ ΝΑ ΔΟΥΜΕ ΜΕΡΙΚΑ ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ …
